veda filmini izledikten sonra değişen düşünceler

Bugün Salih Bozok'un anlattığı, Zülfü Livaleninin çektiği Veda filmine gittim. Etkilenmemek elde değil. Fakat o kdr güzel bir şekidle anlatılmışki, tarih kitaplarında olmayan birçok şey vardı. Atatürk'te bir insandı, sevdi, aşık oldu. Ve şunu anladım, bir ülkeyi batıran, çöküşe neden olan şey kadınlardı. aklıma Hürrem'in entirikaları geldi. Acaba Latife Hanım biraz daha iimser olsaydı, Atatürk bu kdr olumsuzca yaşarmıydı? Açıkçası hep keşkeler diyoruz. işte o keşkelerde bnde dedim, boşlukta olan şu saçma sapan hayatımı, başı boşluğmu bir kenara atmalıyım. keşke bnde asker olsaydım. Bazen vatanım için herşeyi yaparım diyorum ama hangi vatan için? beni önemsemeyen vatanım mı? ahhhhh, keşke bende eskilerde yaşsaydım, uğruna yapabileceğimiz onca şey vardı. Şimdi uğruna öleceğim tekşey kendi emellerim. Yıllar bizi bencilleştirdi, ben merkezsi olduk. Tabi bunlar bnm düşüncem. Katılmayan olur.

Elime silah verseler, gitsem, savaşsam ve kahraman olsam. Ne güzel hayaller. Büyük oynamak tam bana göre.

Öğretmen olmak? Bana uygun mu? ben daha büyük şeylerin peşindeyken, gözüm yuksekteyken. milli eğitim bakanı olmak, veya cidden daha üst mevkiilerde olmak hayalimken, beni bekleyen öğrenciler? istanbulda öğretmenlik yapmak vatan borcunu ödemek değil, bnm gitmem lazım, kesin anadoluyu karış karış gezmem lazım.

uğruna feda edilen onca hayatlar var, ama kimsenin umurunda değil, şehitler. tek başıma neyi değiştirebilirim ki, aslında onlarca şeyi değiştirebilirim. kimse güvenmesede ben kendime güveniyorum.